Zauważasz przerzedzenie włosów na czubku głowy? Ten charakterystyczny “prześwit” na wierzchołku, zwanym też vertexem, to częsty powód do niepokoju. Dotyka on głównie mężczyzn, ale może również stanowić problem dla kobiet. Nie jesteś sam. Wokół tego typu łysienia narosło wiele mitów, na przykład ten, że powoduje je noszenie czapki. To nieprawda. Najczęstszą przyczyną jest łysienie androgenowe, uwarunkowane genetycznie. Jednak aby podjąć skuteczne leczenie, konieczna jest właściwa diagnoza. Ten przewodnik szczegółowo omawia przyczyny łysienia na wierzchołku głowy. Przedstawia metody diagnostyczne. Opisuje pełne spektrum dostępnych terapii, od leków po zabiegi chirurgiczne.

Anatomia wierzchołka głowy i cykl życia włosa – Dlaczego vertex jest wrażliwy?

Zrozumienie biologii włosa pomaga pojąć problem. Każdy włos przechodzi przez cykl życia składający się z trzech głównych faz. Faza wzrostu (anagen) trwa kilka lat. Faza przejściowa (katagen) to krótki okres zaniku. Faza spoczynku (telogen) trwa około 3 miesięcy i kończy się wypadnięciem włosa, by zrobić miejsce nowemu.

Skóra głowy na wierzchołku (vertex) ma pewne cechy szczególne. Gęstość mieszków włosowych może być tu inna niż na potylicy. Co najważniejsze, u osób z genetyczną predyspozycją do łysienia androgenowego, mieszki włosowe w tym obszarze (oraz w okolicy czołowo-skroniowej) wykazują zwiększoną wrażliwość na działanie androgenów, zwłaszcza dihydrotestosteronu (DHT). Mieszki na potylicy są zazwyczaj na działanie DHT odporne. Dodatkowo, charakterystyczny układ włosów na wierzchołku, często tworzący wir, sprawia, że nawet niewielkie przerzedzenie staje się w tym miejscu szybciej widoczne.

Główny podejrzany: Łysienie Androgenowe (AGA) – Mechanizm i wzorzec

W zdecydowanej większości przypadków za łysienie na czubku głowy odpowiada łysienie androgenowe (AGA). To najczęstsza przyczyna utraty włosów u obu płci.

Mechanizm AGA: Geny i hormony

Podłoże AGA jest genetyczno-hormonalne. Kluczową rolę odgrywają:

1. Predyspozycja genetyczna: Dziedziczona skłonność mieszków włosowych do nadwrażliwości na androgeny.

2. Androgeny: Głównie dihydrotestosteron (DHT), który powstaje z testosteronu pod wpływem enzymu 5-alfa-reduktazy (występującego w dwóch typach: I i II).

3. Czas: Proces łysienia rozwija się stopniowo przez lata.

U osób z predyspozycją genetyczną, DHT wiąże się z receptorami androgenowymi w komórkach mieszków włosowych na czubku głowy i w okolicy czołowej. To połączenie wysyła sygnał, który prowadzi do stopniowej miniaturyzacji mieszka włosowego.

Proces miniaturyzacji

Miniaturyzacja oznacza, że z każdym kolejnym cyklem włosowym mieszek staje się coraz mniejszy. Faza wzrostu (anagen) ulega skróceniu. Faza spoczynku (telogen) wydłuża się. W efekcie mieszek produkuje coraz cieńsze, krótsze i jaśniejsze włosy (włosy meszkowe, vellus-like), aż w końcu całkowicie zanika i przestaje produkować włosy. Ten proces prowadzi do widocznego przerzedzenia i ostatecznie do wyłysienia.

Typowy wzorzec męski (Skala Norwooda-Hamiltona)

U mężczyzn AGA postępuje według charakterystycznego wzorca, opisywanego skalą Norwooda-Hamiltona (stopnie I-VII). Przerzedzenie lub wyraźne łysienie na wierzchołku (vertex) pojawia się zwykle w stopniu III Vertex. W kolejnych stopniach (IV, V, VI, VII) obszar łysienia na czubku powiększa się i często łączy z cofającą się linią włosów (zakolami), tworząc rozległy obszar łysiny na szczycie głowy.

Łysienie typu żeńskiego (FPHL, Skala Ludwiga)

U kobiet AGA (nazywane FPHL – Female Pattern Hair Loss) przebiega inaczej. Rzadko dochodzi do całkowitego wyłysienia. Najczęściej obserwuje się rozlane przerzedzenie włosów na szczycie głowy, z charakterystycznym poszerzeniem się przedziałka (tzw. wzór choinki). Linia włosów czołowych jest zwykle zachowana. Jednak wierzchołek głowy (vertex) może być obszarem znacznego przerzedzenia również u kobiet, choć rzadziej stanowi izolowany problem.

Łysienie androgenowe jest bardzo powszechne. Szacuje się, że dotyka około 50% mężczyzn po 50. roku życia i nawet do 80% po 70. roku życia. U kobiet występuje rzadziej, ale częstość wzrasta po menopauzie.

Inne możliwe przyczyny łysienia na czubku głowy (Diagnostyka różnicowa)

Chociaż AGA jest najczęstszym winowajcą, przerzedzenie na wierzchołku może mieć też inne przyczyny. Ważne jest ich wykluczenie.

Łysienie plackowate (Alopecia Areata – AA)

Ta choroba autoimmunologiczna może objawić się jako pojedyncze lub mnogie, okrągłe, gładkie ognisko całkowitego wyłysienia, które może pojawić się właśnie na czubku głowy. Wymaga to odróżnienia od typowego, stopniowego przerzedzenia w AGA.

Łysienie telogenowe (Telogen Effluvium – TE)

Jest to rozlane wypadanie włosów na całej głowie, wywołane stresem, chorobą, niedoborami czy lekami. Samo w sobie rzadko powoduje izolowane łysienie tylko na vertexie. Może jednak uwydatnić lub przyspieszyć widoczność przerzedzenia na wierzchołku u osoby, która ma już wczesne stadium AGA.

Łysienie bliznowaciejące (Cicatricial Alopecia)

To grupa rzadkich, ale poważnych chorób zapalnych. Prowadzą one do nieodwracalnego zniszczenia mieszków włosowych i zastąpienia ich tkanką bliznowatą. Przykładem jest liszaj płaski mieszkowy (LPP). Chociaż częściej atakuje inne obszary, może również dotyczyć wierzchołka. Wymaga pilnej diagnozy i agresywnego leczenia, aby zatrzymać postęp choroby.

Choroby układowe i niedobory

Ciężkie niedobory (np. żelaza, cynku), zaburzenia tarczycy czy inne choroby przewlekłe zwykle powodują łysienie rozlane. Mogą jednak nasilać przerzedzenie w obszarach genetycznie predysponowanych, takich jak wierzchołek głowy.

Infekcje grzybicze skóry głowy (Tinea Capitis)

Grzybica skóry głowy może powodować lokalne ogniska łysienia, czasem z ułamanymi włosami i stanem zapalnym. Może wystąpić również na wierzchołku. Wymaga leczenia przeciwgrzybiczego.

Uszkodzenia mechaniczne (Traction Alopecia)

Przewlekłe naciąganie włosów przez ciasne fryzury (kucyki, warkocze, dready) może prowadzić do łysienia trakcyjnego. Rzadko dotyczy ono izolowanie vertexu, chyba że specyficzny sposób upinania włosów powoduje chroniczne napięcie właśnie w tym obszarze.

Klucz do skutecznego leczenia: Prawidłowa diagnoza

Postawienie trafnej diagnozy jest absolutnie kluczowe dla wyboru skutecznego leczenia. Samodzielna ocena na podstawie wyglądu może być myląca. Niezbędna jest konsultacja ze specjalistą.

Rola dermatologa lub trychologa

Lekarz dermatolog lub certyfikowany trycholog to specjaliści, do których należy się udać. Proces diagnostyczny obejmuje:

1. Dokładny wywiad: Lekarz zapyta o początek i tempo wypadania włosów, występowanie łysienia w rodzinie, przebyte i obecne choroby, przyjmowane leki, stosowaną dietę, poziom stresu.

2. Badanie kliniczne: Ocena wzorca łysienia, stanu skóry głowy (obecność zaczerwienienia, łuszczenia, blizn).

3. Trichoskopia: To złoty standard w diagnostyce łysienia. Jest to nieinwazyjne badanie wideodermoskopem, które pozwala obejrzeć skórę głowy i włosy w bardzo dużym powiększeniu (zwykle 20-70x). Umożliwia ocenę kluczowych cech:

   • W AGA: Obserwuje się różnorodność grubości włosów (anizotrichoza), obecność licznych włosów zminiaturyzowanych (cieńszych i krótszych), tzw. żółte kropki (puste ujścia mieszków wypełnione masami łojowo-rogowymi).

   • W AA: Charakterystyczne są włosy wykrzyknikowe (ułamane przy skórze, cieńsze u nasady), czarne kropki (resztki włosów w ujściach mieszków), żółte kropki.

   • W TE: Widoczne są głównie puste ujścia mieszków włosowych po niedawno wypadniętych włosach, przy zachowaniu podobnej grubości pozostałych włosów (brak miniaturyzacji).

   • W łysieniu bliznowaciejącym: Brak ujść mieszków włosowych, obecność blizn, cechy stanu zapalnego (zaczerwienienie, łuski okołomieszkowe).

4. Badania krwi: W razie potrzeby lekarz zleci badania laboratoryjne, aby wykluczyć inne przyczyny. Najczęściej zlecane to: morfologia krwi, poziom ferrytyny (ważny wskaźnik zapasów żelaza!), TSH, fT3, fT4 (hormony tarczycy), poziom witaminy D3 (25-OH), poziom cynku. Czasem konieczne są badania hormonów płciowych.

5. Biopsja skóry głowy: Wykonywana rzadko, głównie przy podejrzeniu łysienia bliznowaciejącego lub w niejasnych przypadkach diagnostycznych. Polega na pobraniu małego wycinka skóry do badania histopatologicznego.

Strategie leczenia łysienia na czubku głowy – Od prewencji po interwencję

Po postawieniu diagnozy (najczęściej AGA) można wdrożyć odpowiednie leczenie. Dostępnych jest kilka strategii o różnej skuteczności i mechanizmie działania.

Podstawy: Styl życia i pielęgnacja (działanie wspomagające)

Choć nie zatrzymają one genetycznego łysienia, zdrowe nawyki są ważne dla ogólnej kondycji włosów i mogą wspierać efekty leczenia:

• Zbilansowana dieta: Bogata w białko, witaminy i minerały (patrz sekcja o przyczynach).

• Kontrola stresu: Stosowanie technik relaksacyjnych.

• Odpowiedni sen: Kluczowy dla regeneracji.

• Delikatna pielęgnacja: Unikanie agresywnych szamponów, stylizacji na gorąco, ciasnych fryzur.
  Pamiętaj: Te działania nie są w stanie samodzielnie zatrzymać ani odwrócić AGA. Stanowią jedynie wsparcie.

Leczenie miejscowe – pierwsza linia obrony

Najczęściej stosowanym i dobrze przebadanym lekiem miejscowym jest minoksydyl.

• Minoksydyl (5% roztwór lub pianka):

  • Mechanizm: Nie jest w pełni poznany. Prawdopodobnie rozszerza naczynia krwionośne wokół mieszków, poprawiając ich ukrwienie i odżywienie. Wydłuża fazę wzrostu (anagen) i może stymulować mieszki do produkcji grubszych włosów.

  • Skuteczność na vertexie: Bardzo dobra. Wierzchołek głowy (vertex) jest obszarem, który często bardzo dobrze i stosunkowo szybko reaguje na leczenie minoksydylem. Wiele badań klinicznych potwierdziło jego skuteczność w hamowaniu wypadania i stymulowaniu odrostu właśnie w tym rejonie.

  • Sposób użycia: Standardowo stosuje się 1 ml roztworu lub pół nakrętki pianki dwa razy dziennie (rano i wieczorem) bezpośrednio na suchą skórę w obszarze przerzedzenia. Należy delikatnie wmasować preparat.

  • Konieczność ciągłego stosowania: To klucz do sukcesu. Efekty pojawiają się zwykle po 4-6 miesiącach regularnego stosowania, a pełny rezultat widoczny jest po około 12 miesiącach. Przerwanie leczenia prowadzi do stopniowej utraty włosów, które odrosły dzięki terapii (zwykle w ciągu 3-6 miesięcy).

  • Potencjalne skutki uboczne: Najczęściej miejscowe: podrażnienie skóry, swędzenie, zaczerwienienie, suchość, łuszczenie. Może wystąpić przejściowe nasilenie wypadania włosów na początku terapii (tzw. linienie). Rzadko zdarza się niepożądany porost włosów na twarzy (jeśli preparat spłynie). Ogólnoustrojowe skutki uboczne są bardzo rzadkie przy prawidłowym stosowaniu miejscowym.

Leczenie doustne – działanie na przyczynę AGA

Leki doustne blokujące działanie DHT są uważane za najskuteczniejszą farmakologiczną metodę leczenia AGA u mężczyzn.

• Finasteryd (1 mg/dzień):

  • Mechanizm: Jest selektywnym inhibitorem enzymu 5-alfa-reduktazy typu II, który jest głównym typem tego enzymu w mieszkach włosowych. Blokując go, finasteryd znacząco obniża poziom DHT w skórze głowy i we krwi.

  • Skuteczność na vertexie: Bardzo wysoka. Finasteryd jest uważany za złoty standard w leczeniu AGA u mężczyzn. Badania kliniczne wykazały jego wysoką skuteczność w hamowaniu dalszego postępu łysienia oraz w stymulowaniu odrostu włosów, szczególnie na wierzchołku głowy.

  • Wymagania: Lek dostępny jest tylko na receptę. Wymaga długotrwałego, codziennego stosowania. Pierwsze efekty widoczne są zwykle po 3-6 miesiącach, pełny rezultat po 1-2 latach.

  • Potencjalne skutki uboczne: U niewielkiego odsetka mężczyzn (zwykle 1-3%) mogą wystąpić skutki uboczne w sferze seksualnej: zmniejszone libido, zaburzenia erekcji, zmniejszona objętość ejakulatu. Rzadziej zgłaszano zmiany nastroju, ginekomastię (powiększenie piersi). Większość skutków ubocznych ma charakter przejściowy i ustępuje po odstawieniu leku lub nawet w trakcie kontynuacji terapii. Decyzja o leczeniu powinna być podjęta po rozmowie z lekarzem i rozważeniu potencjalnych korzyści i ryzyka.

• Dutasteryd (0.5 mg/dzień):

  • Mechanizm: Jest silniejszym inhibitorem 5-alfa-reduktazy, ponieważ blokuje oba typy enzymu (I i II). Dzięki temu jeszcze skuteczniej obniża poziom DHT we krwi (o ok. 90%) i w skórze głowy.

  • Skuteczność na vertexie: Badania sugerują, że dutasteryd może być jeszcze skuteczniejszy niż finasteryd w leczeniu AGA, szczególnie u pacjentów, którzy słabo zareagowali na finasteryd. Jest często stosowany off-label (poza oficjalnymi wskazaniami rejestracyjnymi, które dotyczą leczenia przerostu prostaty) w leczeniu łysienia.

  • Wymagania: Lek dostępny tylko na receptę. Stosowanie w AGA jest off-label.

  • Potencjalne skutki uboczne: Profil bezpieczeństwa jest podobny do finasterydu, jednak ze względu na silniejsze działanie, ryzyko wystąpienia skutków ubocznych (zwłaszcza seksualnych) może być nieco wyższe. Dutasteryd ma też znacznie dłuższy okres półtrwania niż finasteryd (utrzymuje się w organizmie przez wiele tygodni).

Terapie wspomagające i stymulujące

Te metody mogą być stosowane samodzielnie we wczesnych stadiach łysienia lub jako uzupełnienie leczenia farmakologicznego.

• Terapia laserowa niskiego poziomu (LLLT): Urządzenia emitujące światło czerwone lub bliskiej podczerwieni (kaski, opaski, grzebienie) stymulują metabolizm komórkowy w mieszkach włosowych. Badania potwierdzają umiarkowaną skuteczność w hamowaniu wypadania i stymulacji odrostu w AGA. Wymaga bardzo regularnego (np. co drugi dzień) i długotrwałego stosowania (wiele miesięcy). Może być dobrą terapią uzupełniającą.

• Osocze bogatopłytkowe (PRP): Zabieg polega na wstrzyknięciu w skórę głowy koncentratu płytek krwi pacjenta, bogatego w czynniki wzrostu. Stymuluje to mieszki włosowe do wzrostu. Wyniki badań są obiecujące, szczególnie jako terapia wspomagająca we wczesnych stadiach AGA lub w połączeniu z lekami/minoksydylem. Wymaga serii zabiegów (zwykle 3-4 co miesiąc) i zabiegów podtrzymujących.

• Mezoterapia igłowa: Polega na wstrzykiwaniu w skórę głowy koktajli zawierających witaminy, minerały, peptydy, kwas hialuronowy. Skuteczność jest mocno zależna od składu podawanego preparatu i mniej udowodniona naukowo niż PRP czy leki. Może stanowić wsparcie odżywcze dla mieszków.

Rozwiązanie chirurgiczne – Przeszczep włosów

Gdy leczenie zachowawcze nie przynosi satysfakcjonujących efektów lub łysienie jest zaawansowane, opcją pozostaje przeszczep włosów.

• Mechanizm: Polega na pobraniu zdrowych, odpornych na działanie DHT mieszków włosowych (graftów) z okolicy potylicznej i bocznych części głowy (strefa dawcza) i precyzyjnym wszczepieniu ich w obszar łysiejącego wierzchołka (strefa biorcza). Najczęściej stosuje się metodę FUE (Follicular Unit Extraction), która polega na pobieraniu pojedynczych graftów.

• Skuteczność na vertexie: Przeszczep na wierzchołku jest możliwy i często daje dobre, naturalne rezultaty. Wiąże się jednak z pewnymi wyzwaniami:

  • Duża liczba graftów: Wierzchołek jest obszarem trójwymiarowym i często wymaga wszczepienia bardzo dużej liczby graftów (nawet 2000-3000 lub więcej), aby uzyskać satysfakcjonującą gęstość optyczną. Wymaga to posiadania odpowiednio bogatej strefy dawczej.

  • Trudność techniczna: Naturalny wir (whorl pattern) na wierzchołku wymaga od chirurga dużych umiejętności i doświadczenia, aby wszczepić grafty pod odpowiednim kątem i kierunkiem, naśladując naturalny wzór wzrostu włosów. Nieprawidłowe wszczepienie może dać nienaturalny efekt.

  • Progresja AGA: Łysienie androgenowe postępuje. Przeszczepione włosy są trwałe, ale włosy wokół przeszczepu mogą nadal się przerzedzać. Dlatego często zaleca się pacjentom po przeszczepie kontynuację leczenia farmakologicznego (finasteryd/dutasteryd i/lub minoksydyl), aby chronić pozostałe włosy natywne i utrzymać dobry efekt na lata. Czasem konieczne mogą być kolejne zabiegi w przyszłości.

• Trwałość: Przeszczepione włosy zachowują swoją odporność na DHT i są trwałe.

• Koszt: Jest to najdroższa metoda leczenia łysienia.

Realistyczne oczekiwania i perspektywa długoterminowa

Niezależnie od wybranej metody leczenia, kluczowe jest realistyczne podejście.

• Czas na efekty: Skuteczne terapie farmakologiczne i wspomagające wymagają czasu. Pierwsze pozytywne zmiany (zmniejszenie wypadania, pojawienie się nowych włosów) są zwykle widoczne po minimum 4-6 miesiącach regularnego stosowania. Pełny, ostateczny efekt leczenia rozwija się przez 12 do nawet 24 miesięcy. Cierpliwość jest niezbędna.

• Kluczowa konsekwencja: Regularność i ciągłość leczenia są absolutnie niezbędne dla uzyskania i, co równie ważne, utrzymania efektów, zwłaszcza w przypadku leczenia łysienia androgenowego. Opuszczanie dawek leków czy nieregularne stosowanie minoksydylu znacząco zmniejsza skuteczność terapii.

• Terapie kombinowane: W wielu przypadkach połączenie kilku metod leczenia daje najlepsze, synergiczne rezultaty. Często stosowane kombinacje to np. Finasteryd + Minoksydyl, leczenie farmakologiczne + LLLT, leczenie farmakologiczne + PRP. Plan terapii powinien być ustalony indywidualnie z lekarzem.

• Progresywny charakter AGA: Należy pamiętać, że łysienie androgenowe jest schorzeniem przewlekłym i postępującym. Celem leczenia jest spowolnienie lub zatrzymanie tego postępu oraz, jeśli to możliwe, stymulacja odrostu. Nie jest to jednak “wyleczenie” genetycznej predyspozycji. Leczenie jest zazwyczaj długoterminowe, często do końca życia.

• Aspekt psychologiczny: Łysienie, szczególnie w widocznym miejscu jak czubek głowy, może znacząco wpływać na samoocenę i jakość życia. Skuteczne leczenie lub akceptacja sytuacji (czasem wspomagana kamuflażem) może przynieść dużą ulgę psychiczną.

Opcje kamuflażu i stylizacji na czas leczenia lub jako alternatywa

Dla osób czekających na efekty leczenia, niezadowolonych z rezultatów lub niechcących podejmować terapii, istnieją skuteczne metody kamuflażu.

• Mikrowłókna keratynowe (nanowłókna): To bardzo popularne i skuteczne rozwiązanie doraźne. Drobne włókna elektrostatycznie przyczepiają się do istniejących włosów, pogrubiając je i pokrywając skórę głowy, co natychmiastowo maskuje przerzedzenia. Dają naturalny efekt, są dostępne w wielu kolorach. Zmywają się podczas mycia głowy.

• Odpowiednia fryzura: Dobry fryzjer może doradzić cięcie, które optycznie zminimalizuje widoczność przerzedzenia na wierzchołku. Często krótsze fryzury sprawdzają się lepiej. Czasem lekkie zaczesanie włosów z boków lub przodu do tyłu może pomóc zakryć vertex. Unikaj fryzur, które eksponują wierzchołek (np. bardzo krótki “jeżyk” bez cieniowania).

• Mikropigmentacja skóry głowy (SMP – Scalp Micropigmentation): To zaawansowana technika tatuażu medycznego. Polega na wprowadzeniu pigmentu w skórę głowy w postaci tysięcy małych kropek, imitujących bardzo krótko ścięte włosy. Może stworzyć iluzję większej gęstości na przerzedzonym wierzchołku, zmniejszając kontrast między kolorem włosów a skórą. Jest to opcja szczególnie dobra dla mężczyzn noszących bardzo krótkie fryzury. Efekt jest długotrwały (wymaga odświeżenia co kilka lat).

FAQ – Najczęściej zadawane pytania o łysienie na czubku głowy

Czy łysienie na czubku zawsze oznacza AGA?

W zdecydowanej większości przypadków, szczególnie u mężczyzn, tak. Jest to najbardziej typowa lokalizacja dla łysienia androgenowego. Jednak inne przyczyny są możliwe, dlatego zawsze wskazana jest profesjonalna diagnoza, aby je wykluczyć.

Który lek jest lepszy na vertex: Minoksydyl czy Finasteryd?

Oba leki są bardzo skuteczne w leczeniu łysienia na wierzchołku głowy. Działają jednak inaczej. Finasteryd (i dutasteryd) działa na przyczynę hormonalną AGA, blokując DHT. Minoksydyl działa jako stymulator wzrostu, niezależnie od przyczyny (choć najlepiej działa w AGA). Wielu lekarzy uważa, że najlepsze rezultaty daje ich połączenie, ponieważ działają synergicznie. Wybór terapii zależy od stopnia zaawansowania łysienia, wieku pacjenta, jego preferencji i ewentualnych przeciwwskazań.

Czy stres może spowodować łysienie tylko na czubku?

Jest to mało prawdopodobne. Stres najczęściej powoduje łysienie telogenowe, które jest rozlane i dotyczy całej skóry głowy. Może ono jednak uwydatnić lub przyspieszyć widoczność przerzedzenia na wierzchołku u osoby, która ma już genetyczną predyspozycję do AGA. Izolowane łysienie tylko na vertexie prawie zawsze wskazuje na AGA lub rzadziej na łysienie plackowate.

Czy przeszczep na czubek jest ryzykowny?

Ryzyko samego zabiegu nie jest większe niż przy przeszczepie na inne obszary. Jednak przeszczep na wierzchołku jest technicznie bardziej wymagający dla chirurga (konieczność odtworzenia naturalnego wiru). Wymaga też często bardzo dużej liczby graftów dla uzyskania dobrej gęstości, co może nadwyrężyć strefę dawczą. Istnieje też ryzyko, że włosy wokół przeszczepu będą nadal wypadać z powodu postępującego AGA, co może wymagać dalszych zabiegów lub leczenia farmakologicznego.

Jak długo trzeba stosować leki na łysienie typu AGA?

Łysienie androgenowe jest stanem przewlekłym, uwarunkowanym genetycznie. Aby utrzymać efekty leczenia farmakologicznego (zatrzymanie wypadania, odrost), leki takie jak finasteryd, dutasteryd czy minoksydyl trzeba stosować zazwyczaj długoterminowo, często do końca życia. Przerwanie terapii prowadzi do stopniowego powrotu do stanu sprzed leczenia.